επιφαύσκω

ἐπιφαύσκω (Α)

(για φωτεινή πηγή) λάμπω, ανατέλλω, φωτίζω (α. «εἰ σελήνη συντάσσει, καὶ οὐκ ἐπιφαύσκει», ΠΔ

β. ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός», ΚΔ).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + φαύ-σκ-ω (< θεματικός αόρ. φάF-ε «φώτισε» με παρέκταση -σκ-)].